ชาวโฟนิเชียน นักเดินเรือโบราณ

ชาวโฟนิเชียน (Phoenicians) นักเดินเรือโบราณ เอเวอเรสต์ในสมัยโบราณคนเราเข้าใจกันว่าโลกนี้แบน ถ้าแล่นเรือออกไปในมหาสมุทรห่างจากฝั่งมากเกินไปแล้ว อาจจะหลุดพ้นไปจากริม หรือขอบโลกหลุดลอยไป ในอวกาศนอกโลกได้   ถึงแม้ว่ามนุษย์จะรู้จักการต่อเรือ และเดินเรือตามริมฝั่งทะเลกันแล้วก็ตาม แต่หามีใครกล้าออกเดินทางข้ามทะเลหรือมหาสมุทรกันไม่ แต่เพราะว่าทะเลและมหาสมุทรมีอาถรรพ์ที่ชวนให้คนใฝ่ฝันที่จะออกไปให้ถึงที่ ๆ เรียกว่า ขอบหรือริมของโลกดูว่าเป็นอย่างไร, เส้นขอบฟ้าที่อยู่ไกลลิบตัดกับพื้นน้ำสีครามแก่และมีละลอกคลื่นตีฟองอยู่เป็นนิจนิรันดร์, บางแห่งมียอดเขาโผล่เห็นเลือนลางอยู่ในระยะไกลโพ้น ฯลฯ เหล่านี้เป็นสิ่งที่ชักจูงให้ผู้ที่กล้าหาญต้องการไปให้ถึง ดังนั้น แม้จะมีการกล่าวขวัญว่าเต็มไปด้วยอันตรายนานาประการก็หาสามารถยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ได้ไม่ ชนชาติที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้กล้าเสี่ยงในการเดินเรือออกไปนอกทะเลลึก ก็คือพวกโฟนิเชียน แห่งอาณาจักร สิดอน (Sidon) และอาณาจักร ไตเออร์ (Typre) กับพวก ไมโนอัน (Minoans) ในเกาะกรีต ซึ่งเป็นชนชาติที่อาศัยอยู่ตามริมฝั่งทะเลเมดิเตอเรเนียน แถบทะเลเอเจียน และอาเซียไมเนอร์ปัจจับัน ชาวโฟนิเชียนเป็นนักเดินเรือค้าขายที่กล้าหาญมาก พวกนี้ได้ออกสำรวจทะเลเมดิเตอเรเนียนจนทั่ว แต่เพื่อป้องกันผลประโยชน์ในด้านการค้าขายของตนจึงได้พยายามปิดบังชนเผ่าอื่นด้วยการเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้เป็นไปในทางที่น่าหวาดกลัว เช่นเล่าว่าในดินแดนไกลโพ้นเป็นที่อยู่ของสัตว์ร้ายนานาชนิด, คนที่มีตาเดียว และไม่มีศีรษะโดยใบหน้าไปอยู่ที่หน้าอก และอื่น ๆ อีก ซึ่งเป็นคำกล่าวที่เล่าสืบเนื่องต่อกันมาจนถึงปัจจุบันนี้ ชนชาติโฟนิเชียน จึงได้ชื่อว่าเป็นชาติที่ริเริ่มนำและทำเป็นตัวอย่างให้มนุษย์กล้าต่อการออกเดินทางด้วย เรือใบในมหาสมุทรอันกว้างขวาง ทำให้ได้พบดินแดนต่าง ๆ มากขึ้น และช่วยให้มีการคมนาตมติดต่อค้าขายได้สะดวกอีกด้วย โลกที่เต็มไปด้วยความลึกลับมหัศจรรย์ในยุคต้นของประวัติศาสตร์ ก็เริ่มแจ่มแจ้งตามความเป็นจริงขึ้นทีละน้อยอย่างที่เราทราบและเป็นอยู่เยี่ยงทุกวันนี้